خفه شو لطفا

دانلود صوت خفه شو لطفا

برای بسیاری از ما پیش آمده که در سفر زندگی خودمان بجایی رسیدیم که دیگر برای ادامه مسیر؛ نه انگیزه داریم و نه اشتیاق، نه حال و حوصله ای داریم نه میل و علاقه ای و نه حتی امیدی. احساس میکنیم که همه چیز تکراری و یکنواخت شده و هیچ چیزی وجود دارد که به ما انرژی بدهد بلکه بدتر انرژی ما را میگیرد. حس خوبی نسبت به این مقطع و مرحله از زندگی خودمان (فرقی نمیکند؛ زندگی تحصیلی باشد یا زندگی شغلی یا زندگی عاطفی) دریافت نمیکنیم بلکه بالعکس حس منفی پیدا کردیم. حال، وقتی به این نقطه از زندگی خودمان میرسیم، طبیعتا و لزوما تصمیم میگیریم که مسیر زندگی خودمان را تغییر بدهیم و راه دیگری را انتخاب کنیم. اما آیا واقعا بهترین راه در این هنگام، تغییر مسیر زندگی الان خودمان است یا اینکه راهی دیگر هم وجود دارد!؟

دکتر منوچهر خادمی در این فایل صوتی آموزشی؛ معتقدند که اگر در سفر زندگی خودمان بجایی رسیدیم که انگیزه، اشتیاق، علاقه و امید خودمان را از دست دادیم و نسبت به ادامه راه، اطمینان و اعتقاد و اعتماد هم نداشتیم؛ قبل از آنکه بخواهیم تغییری در مسیر زندگی خودمان ایجاد کنیم، مثلا شغل خودمان را عوض کنیم یا رشته تحصیلی خودمان را تغییر دهیم یا اینکه رابطه عاطفی خودمان را رها کنیم؛ بجای تمام این کارها، قدری صبر و تحمل و تأمل کرده و مسیری که در آن با بن بست مواجه شدیم را با وزنه ایمان، محک بزنیم و بسنجیم. طبق نظر دکتر خادمی؛ ایمان از جنس درد، زجر، چشیدن زهر و سختی هست که در اوج تاریکی و انتهای سیاهی، ایمان شروع به درخشیدن میکند. ایمان یعنی دل سپردن، ایمان یعنی رهایی، ایمان یعنی بال پرواز نداشتن اما پریدن، بی خبر از آنکه در مسیر سقوط، بال های خودمان را بدست میاوریم. ایمان یعنی شیرجه زدن بدون شنا بلد بودن، بی خبر از آنکه در حال غرق شدن، شناگر خواهیم شد.

دکتر خادمی بر این نکته تأکید دارند که دو صدا و ندا و نجوا در زندگی ما وجود دارند که به ما اجازه نمیدهند تا بال های رشد و تعالی خودمان را بدست آوریم و ناجی زندگی خودمان باشیم. آن دو صدا، یکی حرفها و نظرات بازدارنده و کهنه و فرسوده دیگران و اطرافیان هست و دیگری، باورهای محدودکننده و فلج کننده و همچنین ترس و اضطراب و دلهره های خودمان است. ما باید به جفت این دو صدا بگوئیم: خفه شو لطفا! چون اگر این صداها خفه نشوند آنوقت با تکرار شنیدن آنها در گوش جان خودمان، نه تنها ایمان خویش را به مسیر الان زندگی خود از دست میدهیم بلکه به تدریج؛ بی انگیزگی، ناامیدی، بی میلی، بی حوصلگی و بی تفاوتی نیز سراغمان خواهند آمد و زندگی را برای ما تهی از معنا میکنند و ما را به سرگردانی و سردرگمی میرسانند.


اگر ایمیل خودتان را در خانه معنا ثبت کنید ما شما را از مقالات، صوت و ویدئوهای جدید آموزشی خانه معنا باخبر میکنیم،

فقط کافی است ایمیل خودتان را در فرم زیر وارد کنید، ما ایمیل بی محتوا و مزاحم ارسال نمیکنیم:

1 دیدگاه

  1. ارغوان گفت:

    عالی بود
    ” … و هیچ کس نمی دانست که نام آن کبوتر غمگین که از قلب ها گریخته ایمان است…”

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *