چرا حس گناه و عذاب وجدان داریم؟

خیلی از ما با عذاب وجدان و حس گناه، روزگار خود را سپری میکنیم و در تمام مراحل زندگی با جنس مبهمی از خودخوری و خودسرزنشی و یأس و ناامیدی روبرو هستیم و عمیقاً حال بد افسردگی و افسوس را تجربه میکنیم. هرگونه تصمیم و انتخابی که میخواهیم برای موفقیت و پیشرفت زندگی خود بگیریم؛ احساس عذاب وجدان و حس گناه، سراغ ما می آید. همیشه سعی میکنیم تا منجی و رابین هود زندگی دیگران باشیم و اگر جایی برای فردی مشکلی پیش آید خودمان را مقصر اصلی داستان میدانیم و مخصوصاً در روابط عاطفی و اجتماعی خودمان، مدام نقش قربانی و مظلوم را بازی کرده و در طرف مقابل، حس جلاد بودن را ایجاد میکنیم. اما مسئله اینجاست که چرا ما این حال و هوای روحی و روانی زندگی خویش را پذیرفتیم و انگیزه و اشتیاقی برای تغییر فضای زندگی الان خودمان نداریم؟

دکتر منوچهر خادمی در این ویدئوی آموزشی؛ از میان ۱۲ تله زندگی، درباره تله دوازدهم یعنی تله حس گناه صحبت میکند. تله ای از تله های زندگی که تاکنون در محافل علمی و آکادمیک؛ مطرح و تبیین نشده و شخص دکتر خادمی به دلیل فضای ایدئولوژیکی و بافت فرهنگی – مذهبی ایران، این تله زندگی یعنی تله حس گناه را مطرح کرده و در یک دوره آموزشی غیرحضوری؛ زمینه ها و ریشه های شکل گیری و علائم و نشانه های فعالیت و همچنین روشهای رهایی و درمان آن را توضیح دادند. از نتایج فعال شدن تله حس گناه در زندگی ما این است که باعث میشود سایر ۱۲ تله زندگی نیز در وجود ما فعال شوند مانند تله شکست، تله اطاعت، تله بی ارزشی، تله بی اعتمادی و بدرفتاری، تله محرومیت احساسی و عاطفی و … .

دکتر خادمی معتقدند که شاید برخی از ما دچار گناه اخلاقی یا گناه اعتقادی یا گناه عاطفی یا گناه سیاسی یا گناه فرهنگی یا گناه اقتصادی و … شویم اما آنچه برای کسی که در تله حس گناه قرار دارد؛ آزار دهنده و حرص آور است این مسئله بسیار مهم میباشد که این فرد در نیمه دوم و دهه سوم عمر خود به وضوح میفهمد که خویشتن خویش را ندیده و نیافته و خود را به تمام معنا، تجربه و زندگی نکرده است بلکه تنها کاری که در طول مسیر زندگی خویش به خوبی انجام داده است، تأمین حال خوب دیگران و محقق کردن خواسته ها و آرزوهای اطرافیان و نقش قربانی بازی کردن بوده است. این در حالی است که در آخر عمر، عمیقاً پی میبرد که نتوانسته خویشتن خود را در زندگی ادامه دهد و نتوانسته به دنبال خواسته ها و علایق فردی خود برود و هیچوقت برای تحقق آرزوها و رویاهای شخصی خویش، نجنگیده است و این یعنی رسیدن به تلخ ترین گناهی که یک انسان میتواند مرتکب شود یعنی گناه وجودی یا گناه اگزیستانس.