درب یخچال را باز کردم تا چندتا هویج بردارم برای آب هویج گرفتن… با تعجب دیدم که هویج ها جوانه زدند. قبلاً پیاز و سیب زمینی را دیده بودم که جوانه میزنند، اما هویج را ندیده بودم. به این فکر کردم که وقتی شرایط رشد فراهم بشود، حتی هویج ها هم در یخچال رشد میکنند و جوانه میزنند.
هر موجودی وقتی پا به عرصه وجود میگذارد، قابلیت رشد را در درون خودش دارد. اما چه اتفاقی میفتد که این قابلیت های درونی برای همه به فعلیت نمیرسد و ظهوری نمیکند؟ دلایل زیادی دارد اما یکی از مهمترین آنها محیط و شرایط محیط است. شکی وجود ندارد که مساعد یا نامساعد بودن محیط در رشد و تعالی ما انسانها تأثیر بسزایی دارد. حال، سوال اینجاست کسانی که شرایط مساعد ندارند و محیط آنها را یاری نمیکند، چه کنند؟
جواب های زیادی به این سوال میشود داد. اما دو جواب کلی اینهاست:
– تسلیم بشویم و بگوئیم ما مجبور به جبر زمانه و محیط هستیم و هیچ کاری از دستمان بر نمی آید.
فراموش نکنیم کسانی هستند که حتی با وجود شرایط و محیط و امکانات مناسب؛ هیچ گونه رشد و تعالی ندارند و کم ندیدیم افرادی را که ایده آلترین امکانات را تبدیل به لجن زارترین شرایط کرده اند و فرصت ها را از دست دادند.
حتی با وجود مساعد بودن محیط و امکانات، باید از درون برای رشد و پیشرفت حرکت کرد و عوامل بیرونی به تنهایی نمیتوانند کمک تام و تمامی به ما بکنند. برای تأمین زندگی ایده آل، نیازمند دو عامل بیرونی و درونی هستیم. حال که عامل بیرونی را نداریم باید تلاش خودمان را به درون، معطوف کنیم.
حتی هویج ها هم رشد میکنند، هرچه باشد ما از هویج که کمتر نیستیم.
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید: