چه وقت معجزه رخ میدهد؟

مأموریت و رسالت تو در این عالم

در اینکه فلاسفه و عرفای بنام معتقدند که هر انسانی برای مأموریت و رسالت خاص خودش به این عالم آمده، شکی نیست. کسانی که کتاب عمیق کیمیاگر را خوانده باشند؛ متوجه میشوند که در آنجا به رسالت شخصی، افسانه شخصی گفته میشود. معنادار شدن زندگی، مهمترین اتفاقی هست که با پیگیری رسالت شخصی خودمان برای ما اتفاق می افتد. چون رسالت شخصی؛ به زندگی ما عمق و جهت میدهد و از سرگردانی و گیج زدن نجاتمان میدهد.

روبرو شدن با معجزه و پدیده همزمانی

برای پیدا کردن رسالت شخصی خودت چندتا ملاک وجود دارد، اما مهمترین آنها دوست داشتن و علاقه هست. باید بگردی ببینی که به چه چیزی عشق و علاقه داری. دنبال چه چیزی بروی که بعد از ۱۸ ساعت کار در شبانه روز هنوز دلت نمیخواهد که آن را رها کنی و خسته نمیشوی، کاری هم به قضاوت های دیگران نداری.

این نکته را فراموش نکن که وقتی دنبال آن چیزی بروی که برایش خلق شدی، مدام در راه با معجزه روبرو میشوی و پدیده عجیب همزمانی را خواهی دید. روبرو شدن ما با معجزه، مثل روبرو شدن زمین با خورشید است!! زیرا هیچوقت خورشید با زمین روبرو نمیشه، خورشید سرجاش ایستاده. اونی که با خورشید روبرو میشه و درنتیجه روشن میشه زمین است. خورشید همیشه هست، زمین باید به سویش حرکت کنه. معجزه همیشه هست، ما باید به سمتش حرکت کنیم.

راه خودت را در زندگی پیدا کن

کم نیستند آدم هایی که در زندگی خودشان بارها شاهد معجزه بودند. بقول یونگ: وقتی انسان به دنبال سفر قهرمانی خویش میرود حتما با کهن الگوی معجزه روبرو خواهد شد. باید راه خودتان را پیدا کنید. باید راه خودتان را بروید که هم ترسناکه و هم نشاط آور! هیچکس دیگری غیر از شما نمیتواند راه دیگری به شما معرفی کنه. چون راهی که دیگری برای شما تعریف میکنه، راه خودش هست نه راه شما! تنها یک راه وجود دارد: راه خاص خودت، که اگر صادقانه آنرا زندگی کنی، به اندازه تمام راه های دیگر؛ اعتبار داره و با ارزش هست.

با خودت مواجه شو

اگر متوجه بشی که راه تو فقط یک راه در میان بی شمار راه است، اما در عین حال یکتا و متمایز از بقیه است، از سرشت خودت سرچشمه گرفته، ذاتی هست نه ساختگی، راهی که منتظره تو کشفش کنی؛ آنوقت هست که به مقدار زیادی از احساس تنهایی غیرواقعیت در زندگی از بین میرود و میتوانی با فردیت اصیل خودت مواجه بشی و با یافتن رسالت شخصی، منتظر فرا رسیدن معجزه باشی.

در نهایت، انتخاب و رفتن با توست

برای هر کدام از ما این راه، راه یگانه ای هست که در نهایت باید توسط خود ما طی بشود. هیچکس دیگری نمیتواند به ما بگوید که کدام جهت در نهایت باید انتخاب بشه و هیچ فرد دیگری هم نمیتواند همراه ما در این راه بیاد. ما باید راه فردانیت و اصالت یافتن خود را خودمان شخصا طی کنیم.

تک تک ما، منحصربفرد هستیم

اینکه ما مدام در حال مقایسه خودمان با دیگران هستیم(آنهم به طرق مختلف)؛ این مسئله نشان میدهد که متوجه این نکته نیستیم که تک تک ما در جهان منحصربفرد هستیم. هستی، تک تک ما را به رسمیت میشناسد و البته تک تک ما در جهان کدگذاری انحصاری شدیم. اگر روی فردیت خودمان کار کنیم، تفاوتهای خودمان با دیگران را خواهیم دید. لازم نیست عضو دار و دسته یا جریان خاصی باشیم، چون ما بطور ذاتی، ارزشها و روشهای خودمان را داریم.

جای خودت را در زندگی پیدا کن

در فرآیند فردیت، حس عظیمی از امنیت به ما دست میدهد؛ چون ما یاد میگیریم که لازم نیست تلاش بیش از اندازه کنیم تا شبیه دیگران شویم، چون اگر خودمان باشیم، روی مطمئن ترین زمین ایستاده ایم. ما یاد میگیریم که شناختن کامل خودمان و گسترش نیروهای درونمان، وظیفه مادام العمر ماست. ما نیاز نداریم از زندگی شخصی دیگران تقلید کنیم. ما دیگر نیازی به خودنمایی نداریم، زیرا آنچه که هستیم به اندازه کافی غنی است و بسیار بیشتر از آن چیزی است که همیشه انتظار داشتیم. پس سعی نکن جای دیگری را در زندگی بگیری؛ آنجا قبلا اشغال شده، جای خودت را پیدا کن که مخصوص توست.

با آرزوی رسیدن به فردیت اصیل

منوچهر خادمی