یک اصل برای آرامـش
به نظرم باید این نکته را همیشه به یاد داشته باشیم؛ همانطور که دیگران موجب عصبانیت ما میشوند، ما هم دیگران (حداقل یک نفر) را عصبانی میکنیم. اگر منکر این مساله نباشیم، متوجه خواهیم شد وقتی با کسی که عصبانی است روبرو میشویم بیشتر او را درک کنیم و مدارا و مراعات حال او را کنیم تا آرام شود.
روزی همراه یکی از دوستانم در اتومبیل ایشان بودیم. در خیابانی که ترافیک شده بود متوجه شدیم که کسی پارک دوبل کرده و دلیل ترافیک همین است. دوستم وقتی آن اتومبیل را دید در واکنشی طبیعی عصبانی شد فحشی داد و غرولندی کرد. حدود ۱۰۰ متر جلوتر ناگهان زد روی ترمز و گفت من یک دقیقه سریع بروم داخل این فروشگاه یک چیزی بخرم بیام. نگاهش کردم، نگاهم کرد. هر دو به هم خیره شده بودیم. بعد زدیم زیر خنده. او دوبل پارک کرده بود.
همانطور که دیگران موجب عصبانیت و خشم ما میشوند، ما هم دیگران را خشمگین و عصبانی میکنیم. ما همگی انسان هستیم و خاکستری. ما سفید مطلق نیستیم. همین یک اصل را اگر بپذیریم، آرامش بیشتری را تجربه خواهیم کرد.
کی و کجا، من دیگران را عصبانی میکنم؟
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:
