آتشِ زندگی
سهروردی در حکمت اشراق، زندگی را به آتش تشبیه میکند.
میگوید: زندگی شبیه آتش است. آتش را دیده اید؟ یک آن ثبات ندارد. حرکت در ذات آتش است. کسی تا به حال آتش را ساکن و بدون حرکت ندیده است، حرکتش هم رو به بالاست. آتش؛ افقی حرکت نمیکند مدام به سمت بالا، به سمت تعالی رشد میکند. زندگی هم همین گونه است. حرکت، تعالی و رشد جزو ذات زندگی است؛ اگر غیر از این است، زندگی نیست.
نور و روشنایی از ویژگی های آتش است. خودش ذاتاً روشن است، آتش نورش را از جای دیگری نمیگیرد، هم خودش روشن است و هم اطرافش را روشن میکند. زندگی نیز همینطور است. زندگی در ذاتش، روشن و نورانی است. کسی که حقیقتاً زندگی میکند، میتواند زندگی دیگران را هم روشن کند.
گرما و حرارت از ذاتیات آتش است. گرما زندگیست، حیات است. از سرما چیزی بیرون نمی آید، این گرماست که حیات و زندگی میدهد. البته زندگی همچون آتش سوزانندگی هم دارد، در عمق آن که بروی تو را میسوزاند اما نه اینکه نابودت کند بلکه تو را پخته میکند، از خامی در می آیی.
حاصل عمرم سه سخن بیش نیست
خام بدم، پخته شدم، سوختم
“مولانا”
به همین دلیل زرتشتیان معتقدند که جهنم، گرم و سوزان نیست بلکه سرد، یخ بسته و تاریک است، چون آتش؛ گرم و نورانی و مقدس است و موجود مقدس، عذاب نمیدهد. آتش برخلاف آب به شکل هر ظرفی در نمی آید بلکه برعکس؛ آتش هر چیزی را به شکل خودش در می آورد و همه چیز را آتش میزند. زندگی قدرتمند است و شما را وادار میکند که زندگی کنید. نمیتوانید از او فرار کنید. هر چه بیشتر از آن فرار کنید، قدرتمندتر میشود.
هر کسی میتواند به نزدیک آتشی برود و از آن برای خودش شعله ای بردارد و آتشِ خودش را شعله ور کند بدون اینکه از آتش اول، چیزی کم بشود. اما آب اینطور نیست، حتی اگر قطره ای آب از یک اقیانوس بردارید، به همان اندازه یک قطره از آب اقیانوس کم میشود. اگر زندگی کنید با گرما، حرارت و شور و شوق سوزان، دیگران خواهند آمد و از آتشی که شما برافروخته اید؛ تکه هایی برای خود برمیدارند و اینگونه شما تکثیر میشوید بدون اینکه چیزی از شما کم شود و به این طریق است که از شما چیزی به یادگار در این جهان خواهد ماند.
زندگی را شعله باید بر فروزنده
شعله‌ها را هیمه سوزنده
جنگلی هستی تو، ای انسان
جنگل، ای روییده آزاده
جان تو خدمتگر آتش…
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:
