” بهار طبیعی، بهار معنوی ” – تغییر و کهنگی

اصلی وجود داره در فضای فکری عرفا و فلاسفه بر این مبنا که “عالم و آدم” با هم مطابق و “انسان و جهان” با هم متناظر هستند. یعنی اینکه هر چه در جهان پیرامون ما اتفاق میفته؛ عینا همان در ظاهر و باطن ما هم اتفاق میفته. ما جدا و منفصل از جهان نیستیم. ما غریبه ای دورافتاده در این هستی نیستیم. ما حقیقتی پرتاب شده به این جهان نیستیم. ما به این جهان نیامدیم بلکه ما از این جهان آمدیم. تک تک ما بر اساس اصلی بسیار سنگین و عمیق، عصاره این عالم و خلاصه این جهان و جان جهان هستیم. جهان، خودش را در آینه ما مینگرد. ما همچون یک آینه، جهان را و جهان هم همچون یک آینه، ما را نشان میدهد.

مثلا نگاه کنید طبیعت مدام در حال تغییر هست و هیچ وقت ثابت نیست. نگاه کنید فصل ها پی در پی می آیند و می روند: بهار، تابستان، پائیز، زمستان و دوباره بهار. هیچ فصلی تا ابد باقی نمیمونه. همه چیز و همه چیز در حال تغییر و تحول و تجدد و صیرورت و شدن هست و باید بدانیم که حرکت مستمر و تغییر دائمی؛ جزو ذات و ذاتیات جهان طبیعت هست.

ما هم همینطوریم ما هم تغییر میکنیم. جسم ما که کاملا مشخصه چقدر در حال تغییر هست. هر چند ده روز؛ همه سلول ها عوض میشوند و کهنه ها دفع میشوند و سلولهای جدیدی جای آنها را میگیرند. نوزادی، کودکی، نوجوانی و جوانی و میانسالی و کهنسالی. روح و روان هم به همین صورت است. ما حتی در طول یک روز نمیتوانیم از صبح تا شب، خودمان را در یک حالت روحی و روانی نگه داریم. مدام در حال کنش و واکنش های روانی هستیم. خشم، کینه، افسردگی، غم و اندوه، شادی، مهربانی، گذشت و فداکاری، بی حالی، بی تفاوتی، یکنواختی، انرژی، انگیزه، امید و… می آیند و می روند و یک آن ثبات ندارند.

ثبات و سکون مطلق، ممکن نیست. البته ثبات، حس امنیت میاره!! به همین دلیل؛ تغییر بنابر خیلی از تحقیقات یکی از سخت ترین کارها برای انسان است. تغییر افکار، تغییر باورها، تغییر احساسات، تغییر سبک زندگی، تغییر نگرش و.. اما باید حواسمون باشه که حس امنیت با خود امنیت خیلی متفاوته. ما اکثرا این دوتا را با هم اشتباه میگریم. مثلا خیلی از شغلها حتی در کشور خودمون به دلیل ظهور تکنولوژی های جدید، از دست رفتند و ورشکست شدند چون حاضر نبودند زودتر تغییری در شغل خود ایجاد کنند و همان وضع قبلی به آنها حس امنیت میداد و خود امنیت را با حسی از امنیت اشتباه گرفته بودند. مثل آژانش ها که با آمدن اسنپ و تب سی بهم ریختند و پیک موتوری ها با آمدن الوپیک و …

ما اگر بتونیم جوری روی خودمون کار کنیم که با تغییر انس بگیریم و با آن آشتی کنیم و اینقدر برای ایجاد تغییرات، عذاب نکشیم؛ یقینا خود امنیت را خواهیم یافت و چه بسا اصلا خودمان منشأ و مبدأ تغییر و حرکت در اطرافمان، خانواده، دوستان، همکاران و … بشویم. مارتین هایدگر در فلسفه وجودی و تفکر اگزیستانسیال خودش در رابطه با انسان میگه که امکان افق جدید داشتن از ذاتیات انسان هست و هیچوقت انسان در حد و مرزهای کهنه و فرسوده قبلی زندگی خودش نخواهد ماند و همیشه راه برای تجربه ای جدید و زندگی نو وجود دارد. بنابراین اگر کسی تصور میکنه که زندگی باید ثبات داشته باشه تا احساس امنیت کنه سخت در اشتباهه. تغییر و عوض شدن و حرکت، ذات زندگی و انسان و جهان است. ما باید با تغییر و حرکت انس و الفت پیدا کنیم نه با ثبات و سکون. هرجا ثبات و سکون در زندگی خود مشاهده کردیم، باید بترسیم و بگریزیم از درجازدن.

پس در سال جدید نگاه کنیم که کجای زندگی ما دیگه کهن و زورا در رفته شده؟ بریم سراغش تا عوضش کنیم. منظورم مدل ماشین و مبل و … نیست که البته سرجاش خوبه اما منظورم خودتون هستید. افکار شما، احساسات شما، باورهای شما، اهداف شما، انگیزه های شما، مسیر زندگی شما و…  اگر دچار دلزدگی هستید، اگر احساس بی انگیزگی دارید، حس کرختی  و یکنواختی دارید، حتی بعضیها هستند دیگه عید نوروز و سال جدید و تحویل سال مثل قبل، برای آنها حس شور و شوق نداره و حس خاصی مثل قبل ندارند. خب اینها همه نشانه است که باید تغییر کنیم و چیزی هست که دیگه کهنه شده نه اینکه تمام شده!! حواسمون باشه کهنه شدن با تمام شدن متفاوت است. وقتی این احساسات به شما دست داد نروید یک مُشت رمانی بخوانید که کلا از زندگی سیرتون کنه و این احساسات شما را تقویت و تشدید کنه! خیر، زندگی هیچوقت تمامی ندارد. اینها نشانه است که چیزی کهنه شده نه تمام شده. باید رفت سراغ آن کهنه و تغییرش داد. هر کسی تغییر مخصوص خودش را داره که باید راه تغییر چهره زندگی خویش را پیدا کنه. البته من هم منوچهر خادمی تمام سعی خودم را میکنم تا به شما در این راه مقدس و اصیل، کمک کنم.