این حرف را قبول دارم که دنبال کردن فرآیند رشد، مستلزم صرف انرژی و تلاش ارادی است. بسیاری از بدی های اجتماع؛ ناشی از نیت های بد، شر و خبیثِ عمدی و آگاهانه نیست بلکه به دلیل زندگی تن آسا و تنبلی، اتفاق میفتند که تلاشی برای رشد نمیکنند. (خودم را میگویم)
اصول بنیادین زندگی، ساده است اما آسان نیست. مثلا این اصل را تا چه حد میتوانیم رعایت کنیم که: “هر آنچه برای خود می پسندی برای دیگران هم بپسند و هر آنچه را که برای خود نمی پسندی برای دیگران هم نپسند”.
زندگی میتواند آزاردهنده، خسته کننده، سردرگم کننده، دردناک و حتی کشنده باشد؛ اما هر قدمی که در این مسیر برمیداریم مقدس و باارزش است. با تنبلی، اهمال کاری و نشستن؛ هیچ دری گشوده نمیشود، هیچ تاریکی، روشن نمیشود؛ هیچ زخمی، شفا نمی یابد و هیچ دردی، درمان نمیشود.
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید: