نچسبیم، رها کنیم

برخی از ما مدام در تلاش هستیم تا به زندگی خودمان دودستی بچسبیم تا آنرا کنترل کنیم و همیشه این ترس و دلهره را داریم که نکند جایی از زندگی ما از دستمان در برود. برای همین شروع میکنیم پارتنرمان، همسرمان، فرزندمان، خانواده، دوستمان، دیگران و خودمان را چک میکنیم چون مدام این استرس و اضطراب را داریم که یک اتفاق غیرمنتظره و غیرقابل پیش‌بینی برای ما رخ دهد.

اما من منوچهر خادمی برای شما تضمین صددرصد میکنم که در زندگی، اتفاقات و رویدادها و شرایطی پیش میاد که عموما از جنس درد و رنج و زخم و آسیب و شکست و سقوط هست و از تحت مدیریت و کنترل و تسلط ما خارج است، در این مواقع باید چه کنیم؟

ما باید بدانیم که زندگی؛ سیال تر و پویاتر و پر جوش و خروش تر از آنی هست که بتوانیم آنرا کنترل کنیم، ما باید بدانیم که نمیتوانیم تمام زندگی را کنترل کنیم بلکه ما میتوانیم تنها بخشی از زندگی خودمان را کنترل کنیم.

ما باید یاد بگیریم که بخش‌هایی از زندگی خودمان را رها کنیم. ما با این رها کردن؛ این پیام را به هستی اعلام میکنیم که من قدرت مطلق در زندگی خودم نیستم بلکه من فقط بخشی از یک قدرت عظیم و لایتناهی هستم. قدرت و حقیقتی فراتر از من در اداره این جهان و از جمله کنترل زندگی من، دخیل است. من با رها کردن، به این قدرت و حقیقت لایتناهی؛ احترام میگذارم و به آن اعتماد میکنم و بخشی از کنترل سرشت و سرنوشت زندگی خودم را با ایمان به او میسپارم. پس یاد بگیریم که باید بخش‌هایی از زندگی خودمان را رها کنیم.