آیا معنا را میشود دید!؟
هرگز نباید مرتکب این باور اشتباه بشویم که چون معنا، قابل دیدن و لمس کردن نیست پس وجود ندارد. مثلا همانطور که می بینیم کسی موبایل دارد یا نه! اتومبیل دارد یا نه! خانه دارد یا نه! ازدواج کرده است یا نه! فرزند دارد یا نه! ساعت روی مچ دستش بسته است یا نه! نمیتوانیم معنا را مستقیماً در زندگی کسی ببینیم و بگوئیم اوناها اون معناست! ما فقط میتوانیم با نشانه ها از وجود معنا باخبر بشویم.
خودم شخصاً کسانی را دیدم که آنچنان با شور و شوق کاری را انجام میدادند که خودبخود متوجه حضور و وجود معنا در کار و حرفه آنها میشدم. کفاشی که آنچنان زیبا در گوشه ای از پیاده رو، بساط کار و کاسبی خود را پهن کرده بود که آدم ناخودآگاه تمایل داشت کفش های خود را بدهد تا او دستی به سر و گوشش بکشد. نانوایی را دیده ام که کنجد و سبزی معطر و تخم آفتابگردان و سیاه دانه و… روی نانی که می پخت میپاشید و نانش بوی خوشی داشت، مبلغ زیادی هم بابت اینکار نمی گرفت. آب گوشتِ ناهار خود را هم گذاشته بود در تنور تا ظهر نوشجان کند.
کارمندی را دیدم که اتاق کارش انگار گل فروشی بود. در و دیوار را پر از گل کرده بود. مگر این کارمند دچار روزمرگی هم میشود!؟ واه که چه روی خوشی هم داشت خودش. راننده تاکسی که از مسافرین خود میپرسید آهنگ درخواستی شما چیست!؟ و ما با تعجب به یکدیگر نگاه میکردیم! مگر میشود آخر!؟ آنهم در این ترافیک و شلوغی و جنگ اعصاب و…! اما گویا شده بود. کارآفرینی را دیده ام که در حیاط کارخانه اش؛ مرغ و خروس آورده بود و از تخم مرغهای آنها به کارمندان و کارگران خود میداد. البته حق و حقوق آنها را هم میداد!
معنا قابل دیدن و لمس کردن نیست اما از نشانه هایش میشود آن را عمیقاً حس کرد. همانطور که عشق قابل دیدن نیست! عاشق، فقط معشوق را می بیند اما عشق را در درون خودش حس میکند و می یابد! معنا هم …
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:
