استادی و شاگردی
هر استادی، روزی شاگرد بوده است.
این بیت از مولانا را یکی از اساتیدم بارها، بارها و بارها برای ما میخواندند:
هر که گیرد پیشه‌ای بی‌اوستا (استاد)
ریش‌خندی شد به شهر و روستا
در این عصر و زمانه هر کسی از راه میرسد، هنوز سفر نکرده و کُتَل نبرده، به خودش لقب استاد میدهد!!
شما که استادی؛ شاگردیِ کدام استاد را کرده ای!؟ استاد تو واقعاً استاد بوده است!؟
من که هنوز دارم شاگردی میکنم و همیشه با خودم تکرار میکنم که:
قطع این مرحله بی همرهی خضر مکن
ظلمات است بترس از خطر گمراهی
از شما میخواهم آن نفس، روح، روان و جانِ نازنین خودتان را تحویل هر کسی ندهید! من که نمیدهم.
"دکتر منوچهر خادمی"
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:
