همه
آیا تا به حال دقت کردید که واژه “همه” چقدر به ما احساس امنیت میدهد؟
“همه” ما را به اکثریت متصل میکند و ترس از تنهایی را از ما میگیرد.
وقتی به “همه” متصل هستیم احساس هویت و موجودیت میکنیم، انگار قبل از آن اصلا وجود نداشتیم.
آیا تا به حال برای انتخاب یک رستوران، فروشگاه، مدل لباس، دکور خانه و هر چیز دیگری به این مساله توجه کردید که چقدر مورد استقبال “همه” است؟
“همه” این کار را میکنند، “همه” آن کار را انجام میدهند، “همه” میگویند، “همه” اینطور هستند، “همه” اینطور نیستند و …
جامعه شناسان میگویند، جامعه اولین فاشیست است!
جامعه میخواهد بقا داشته باشد و مدیریت شود به همین دلیل ساز و کارهایی را ایجاد میکند تا چیزی بنام “همه” را بوجود بیاورد.
“همه” باید یک مدل مدرسه بروند و درس بخوانند، مدل ازدواج و مراسم و … ، دغدغه ها، نوع کار و درآمد و شغل، تفریحات، برنامه های تلویزیونی و رادیویی، مدل شادی و غم و … باید در راستای تحقق هدف “همه” باشند.
جامعه همان “همه” است.
اولین جامعه ای که بلافاصله بعد از تولد با آن برخورد میکنیم خانواده است.
تصور کنید وقتی نوزاد بودید و سراسر وجودتان آسیب پذیر بود و چقدر نیازمند امنیت و آسایش و تأمین نیازهای اولیه و ضروری از طرف خانواده بودید.
برای دریافت این اقلام مورد نیاز و کالاهای اساسی هر کاری انجام میدادید تا تأیید خانواده را بگیرید و در حین تأیید گرفتن چقدر از بخش های وجودتان را حذف، پنهان و سرکوب کردید.
بخش هایی که خانواده مخالف آنها بود، صرفا به این دلیل که با باورها، سلایق و پیشفرض های ذهنی آنها متفاوت بود.
البته چاره ای هم نداشتید، چون شما بسیار ضعیف بودید و خانواده قوی و نیرومند.
خانواده همان “همه” است.
تک تک ما به انحاءِ مختلف قربانی یکرنگی و یکدستی با “همه” شدیم.
آیا شما دختری برونگرا، شوخ و شنگ و خنده رو بودید که برچسب جلف و بی حیا خوردید؟
آیا پسری بودید درونگرا، آرام و متین و اهل تفکر که اَنگِ خجالتی و بی دست و پا بودن به شما زدند؟
دوستی میگفت: از کودکی به من میگفتند که پسر باید فنی باشه! مرد باید فنی باشه! هر مردی (شما بخوانید “همه”) باید فنی باشه.
و من آنقدر برای فنی بودن و تأیید گرفتن تلاش کردم که الان یک تعمیرگاه مکانیکی اتومبیل عریض و طویل دارم. شغلی که در اعماق روانم از آن متنفرم!
وقتی به درونم توجه میکنم می بینم که از ابتدا به کارهای هنری مثل نقاشی، خوشنویسی و آواز علاقه داشتم نه کارهای سخت و خشنِ فنی.
به درون خودتان توجه کنید که چقدر به واژه “همه” اهمیت میدهید؟
چقدر واژه “همه” را بصورت ناخودآگاه برای توجیه و دلیل و علتِ کارها و رفتارهایتان بکار میبرید؟
چه کارهایی را اگر برخلافِ “همه” انجام دهید دچار ترس و واهمه میشوید؟
به این اصل مهم توجه داشته باشید که هرچقدر همرنگی با “همه” برای شما مهم باشد به همان ترتیب “فردیت” شما سرکوب میشود و سرکوب “فردیت” مساوی است با خشم پنهان، حس پوچی، سردرگمی، افسردگی و بی معنایی زندگی.
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:
اگر ایمیل خودتان را در خانه معنا ثبت کنید ما شما را از مقالات، صوت و ویدئوهای جدید آموزشی خانه معنا باخبر میکنیم.
فقط کافی است ایمیل خودتان را در فرم زیر وارد کنید، ما ایمیل بی محتوا و مزاحم ارسال نمیکنیم:
2 دیدگاه
با سلام و وقت بخیر،با تشکر از پرداختن به موضوع همه و فردیت، ببخشید اگه کودکان فقط با خانواده به عنوان “همه” مواجه هستند، بزرگسالان با کلی “همه ها” مانند خانواده،جامعه،محیط کار،محیط تحصیلی و فضای مجازی در ارتباط هستند و از طرفی انسان موجودی است اجتماعی،پس چگونه باید این دو یعنی فردیت و همه، را همزمان با هم داشت؟
سلام و عرض احترام
لزومی به داشتن همه بطور همزمان نیست. مساله این است که داشتن همه با هم منجر به از دست دادن فردیت میشود و جالب اینجاست که از دست دادن فردیت منجر به نابودی همه. در واقع اگر خواستار داشتن همه هستیم چاره ای نداریم که فردیت را حفظ کنیم. فراموش نکنیم که همه به عنوان کل از اجزاء و افراد ساخته شده است و هنگامی که فرد و جزء از بین برود دیگر چیزی برای تشکیل همه وجود ندارد. آنچه باید به آن اصالت داد، فردیت است و البته حفظ اصالت آن بها دارد. اما بهای آن بهترین پاداش را هم به همراه دارد. اگر در طول تاریخ توجه داشته باشیم، تمام کارهای بزرگ توسط افرادی انجام شده است که به فردیت خودشان اصالت دادند و درست کارهایی را انجام دادند که برعکس آنچیزی بود که همه می پسندیدند. اصالت فردیت در آثار یونگ، هایدگر، ملاصدار، ابن عربی و متن دین و آیات قرآن بطور واضح آمده است. توضیح بیشتر این مساله نیاز به برگزاری یک دوره آموزشی دارد.
سپاس از شما
“خادمی”