پنج مرحله وجود دارد که هر انسانی در سفر زندگی خویش از آن عبور میکند.
شما نمیتوانید هیچکدام از آنها را دور بزنید.
از ملاقات با این مراحل گریزی نیست!
لطفا با خودتان صادق باشید
تا بدانید در کدام مرحله قرار دارید.

مرحله پنجم: کفایت ناخودآگاه

در این مرحله فشار کمتری را حس میکنیم و هویتی سیال بخود گرفتیم.
جایگاهمان را در پهنه زندگی میدانیم و برای پرسش بنیادینِ من کیستم؟ پاسخ داریم.
بدون خودخواهی و خودشیفتگی روی خویشتن متمرکزیم و در جستجوی حل مسائل شخصی هستیم.
خیلی کم قبیله‌گرا هستیم و اساسا به حرکاتِ جمعی مشکوکیم!
به واژه‌هایِ همه، مردم، خیلی‌ها و… که غالبا نابود کننده فردیت هستند آلرژی داریم.

سفر زندگی کاملا شخصی‌سازی شده و سبک زیستنِ فردی تبدیل به قطب‌نما میشود.
زندگی تبدیل به سفری برای کشف خود میشود که همواره درسی برای آموختن دارد.
نگاهِ صفر و یکی، سیاه و سپیدی نداریم و از منطق دوآلیستیکِ دوگانه‌انگار فاصله گرفتیم. میدانیم که آدمیان به دو دسته و دو گروه و دو مدل تقسیم ناپذیرند بلکه همواره طیفی از تیپولوژی‌های متفاوتِ متضاد و حتی متناقض وجود دارند.

شکست و درد و رنج و فقدان‌ها را به رسمیت میشناسیم و به همین دلیل ریسک‌پذیر میشویم.
بیش از پیش نظاره‌گریم و خود را درباره هر مقوله‌ای صاحب‌نظر نمیدانیم و در بکار بردن واژه عمیق و ژرفِ نمیدانم، خساست به خرج نمیدهیم!

به این جمع‌بندی رسیدیم که زندگی ۴ جنبه دارد:
رنج، عدم‌قطعیت، پشتکار و گاهی موفقیت.

اروین یالوم گفته است:
بر یک صفحه سفید خط مستقیمی رسم کنید. ابتدای این خط تولدتان را مجسم میکند و پایانش مرگتان را. خط متقاطعی بر آن رسم کنید تا نشان دهد اکنون در کجا هستید. پنج دقیقه بر آن مراقبه کنید.

“دکتر منوچهر خادمی”