کدام نگاه؟ – بخش اول

نگاه اول: نباید بچه­ دار شویم. چون معلوم نیست چه بلایی سر بچه میاد. نکند دچار بیماری شود، یک وقت دچار فقر و فلاکت نشود. اگر ما بمیریم و او یتیم بماند چه کنیم؟ اصلاً مگر با این وضعیت آب و هوا و کمبود منابع طبیعی، نسل بعد از ما هم میتوانند زندگی کنند. اصلاً نکند جنگ بشود. با وجود عدم امنیت که در اجتماع هست چطور فرزندمان را بفرستیم مدرسه و … مگر نمی­ بینی که اخبار شبانه ­روزی چی دارد میگوید؟ پس بهتر است که اصلاً نسل بعد از ما وجود نداشته باشد.

نگاه دوم: چرا که نه. البته که مشکلات و مسائل هست؛ اما فرزندی به دنیا می­اوریم و جوری تربیتش میکنیم که بتواند گلیم خودش را از آب بیرون بکشد. به او یاد میدهیم که چطور کمک کند تا دنیا جای بهتری برای زندگی شود. او به عنوان یک انسان، قدرت و توانایی زیادی خواهد داشت که با مشکلات پنجه در پنجه بشود و بتواند راه خود را در زندگی پیش ببرد. همیشه در طول تاریخ مشکلات و مسائل بوده، اما همین انسان­ها بودند که راه حل دادند و تا اینجا ادامه دادند. مطمئناً بچه ­های دیگری هم هستند که مثل فرزند ما فکر خواهند کرد و با هم جهان را جای بهتری برای زندگی خواهند کرد. همین الان هم عده زیادی دارند اینکار را انجام میدهند. نباید یادمان برود که اخبار و رسانه ­ها، روشِ کارشان این است که ۹۹% اخبار بد و منفی را منتقل میکنند.

“دکتر منوچهر خادمی“

اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:

• کدام نگاه؟ – بخش دوم