اشتباه و اشتباهات
شاید به طور قطع بشود گفت هیچ انسانی وجود ندارد که اشتباه نکرده باشد مگر اینکه اصلا زندگی نکرده باشد!
زندگی و زیستن مستلزم اشتباه کردن است چون چیزی در فرایند زندگی وجود دارد به نام ابهام، وقتی من نمیتوانم صد در صد آینده را پیش بینی کنم پس به یقین این امکان و احتمال وجود دارد که اشتباه کنم.
کسی که خطا و اشتباهی نمیکند پس هیچ کاری هم نمیکند. کسی که کاری انجام نمیدهد مسلما اشتباهی هم مرتکب نمیشود.
خیلی مهم است که باور کنیم ما اشتباهاتمان نیستیم و به دلیل خطاهایی که در گذشته داشته ایم حس گناه نداشته باشیم. ما انسانیم و انسان، جایزالخطاست، البته ما واجب الخطا نیستیم! یعنی هیچ لزوم و ضرورتی وجود ندارد که حتما اشتباه کنیم و اصرار داشته باشیم که حتما یک خطایی بکنیم اما همیشه احتمال خطا و اشتباه وجود دارد.
عده ای بار خبط و اشتباه دیگران را به دوش میکشند! روزی در کودکی یا نوجوانی، آن زمان که من توانایی دفاع از خودم را نداشتم؛ یک نامردی، به حریمِ من تجاوز کرده است، خب چرا من بار اشتباه و خطای او را به دوش خودم گذاشته ام و دارم زیر این بار له میشوم!؟
یا عده ای از ما در کودکی به دلایل متعدد از خانواده و دیگران متفاوت بوده ایم و متاسفانه آنها جوری با ما رفتار کردند که ما باور کردیم متفاوت بودن یعنی اشتباه بودن و این حس را تا بزرگسالی با خودمان کشانده ایم. من کلا اشتباهم چون متفاوت از دیگرانم!
بزرگ‌ترین اشتباه سعی در پرهیز از اشتباه است. وقتی اشتباهی نمیکنیم یعنی فضای جدیدی را تجربه نمیکنیم، در نتیجه زندگی خواهیم داشت با حس یکنواختی و عدم تازگی و نو شدن!
جرأتِ اشتباه کردن، لذتِ تکرار شدن های غیرتکراری را برای ما به ارمغان خواهد آورد.
آزمون و خطا، جزئی جدایی ناپذیر از زندگی هستند. اگر خواهان تجربه زندگی بزرگتری هستیم باید گام در راه هایی بگذاریم که ناشناخته هستند و این کار یقینا به تجربه هایی اشتباه منجر خواهد شد اما چه باک که ما خواهان زیستنی فراتر و بزرگتر هستیم.
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:
اگر ایمیل خودتان را در خانه معنا ثبت کنید ما شما را از مقالات، صوت و ویدئوهای جدید آموزشی خانه معنا باخبر میکنیم.
فقط کافی است ایمیل خودتان را در فرم زیر وارد کنید، ما ایمیل بی محتوا و مزاحم ارسال نمیکنیم:
