به خودتان دروغ نگوئید
من هیچی نیستم!
من بی ارزشم!
من زشتم!
من هیچی نمیشوم!
من مفید نیستم!
من به هیچ دردی نمیخورم!
من برای هیچکس مهم نیستم!
اصلا خدا به چه دلیل من را خلق کرد!
من اشتباهی متولد شدم!
یکی باید بیاید و من را نجات بدهد!
من قوی نیستم!
من بازنده ام!
من شکست خورده ام!
من فلانم، من بهمانم!
چرا مدام به خودتان انقدر برچسب میزنید!؟ این مواردی که از دوران کودکی به خودتان میگوئید، دیگران داخل ذهن شما کاشتند و شما هم باور کردید! با همین باورها هم در حال زندگی کردن هستید! دیگران باورهای خودشان را به شما گفتند! تقصیری هم ندارید چون در کودکی، قدرت دفاع از خودتان نداشتید (البته خیلی ها همین الان هم در سنین بزرگسالی ندارند)
میدانید چقدر فیلسوف و عارف و حکیم در طول تاریخ درباره شما که انسان هستید، وصف و توصیف و کتاب و حرف و مطلب و… آوردند و زدند!؟ یادم می آید یکبار از یکی از اساتیدم که انسان بسیار بزرگی هستند؛ پرسیدم که از کجا بفهمم که موجود باارزشی هستم!؟ ایشان به من نگاه کردند و گفتند؛ فکر میکنی برای چی این همه پیامبر آمدند و رفتند!؟ آیا آنها بیکار بودند!؟ چرا برای بقیه موجودات پیامبری نیامده اما فقط برای انسان پیامبر آمده است!؟
من از مفصل این نکته مجملی گفتم تو خود حدیث مفصل بخوان ازین مجمل
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:
