تار و پود زندگـی
حتما شنیدید که برای بافتن فرش از تار و پود استفاده میکنند. نخ هایی که در طول و عرض درهم فرو میروند و زیر و رو میشوند تا فرش بافته شود. فرش، غیر از تار و پود چیز دیگری نیست. به هم بافته شدنِ تار و پود، آن نقش های زیبا و چشم نواز را به وجود میاورد. اگر تار و پودها از هم جدا بشوند و از درهم تنیدگی در بیایند، دیگه فرشی در کار نخواهد بود.
زندگی هم درست مثل یک قطعه فرش میماند. ما در طول زمانِ حدوداً ۶۰ یا ۷۰ ساله خود، فرش زندگی خودمان را میبافیم. یکی رو یکی زیر، یکی رو یکی زیر. اوقاتی که در خوبی و خوشی سپری میکنیم درحال تنیدن و بافتن تارِ زندگی هستیم. به سمت بالا و اوج حرکت میکنیم. صعود میکنیم. رشد میکنیم. جلو میرویم. زمانی که غم و اندوه را تجربه میکنیم، شکست ها و تلخی ها را می چشیم؛ در حال بافتنِ پود زندگی هستیم. به طرف بالا نمیرویم. در عرضِ زندگی سیر میکنیم. پودها را در لابه لای تارها می تنیم.
هیچ زندگی بدون تارها و پودها، زندگی نمیشود. هیچ فرشی بدون تار و پود، فرش نمیشود. جهان ما درست مثل یک دار قالی میماند که تک تک ما انسانها همچون فرش هایی روی آن قرار گرفتند و در حال بافته شدن هستند. یکی رو یکی زیر. تار و پود. شکست و پیروزی؛ غم و شادی و… همه متضادها جمع اند و درهم تنیده. البته فرصت رفو هم هست. هرجا که تار و پود از هم جدا شده یا سوختگی و پوسیدگی هست؛ میشود رفو کرد، بازسازی کرد.
آنچه که در آخر میماند یک قطعه فرش زیبا و قیمتی است که اتفاقا دست بافت هم هست نه ماشینی. البته فرش های ماشینی هم هستند که بافته شده اند، اما به هیچ وجه آن قیمت و ارزش فرش دست بافت را ندارند. فرش هایی که با رانت و دغل، با ظلم و زورگویی، با خامی و پارتی بازی و… یک شبه بافته شده اند. اما هر فرش شناسی با یک نگاه متوجه بی ارزش بودن آنها میشود.
نکند یک وقت قبل از تمام شدنِ طرحِ فرش خودتان، تیغ بکشید و طرح را نصف و نیمه رها کنید. باید تا آخرش ماند و تار و پودها را نیمه کاره رها نکرد. به تار و پود زندگی خودتان افتخار کنید و بدانید که هر انسانی، نقش و طرح خودش را بر روی فرشِ زندگیش میزند و طرح ها منحصربفرد، خاص، غیرقابل مقایسه، یگانه، یکتا و تک هستند.
تار و پودِ زندگیتان، درهم تنیده باد.
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:
