مهمترین چیزی که از دست میدهیم
سفر زندگی ما در این جهان با یک از دست دادن آغاز میشود.
ما اتصالمان به مادر نازنینمان (رحم و بند ناف) را از دست میدهیم و وارد این جهان میشویم.
شاید در همان گودکی یا در بزرگسالی یکی از والدین یا هر دو را با مرگ آنها از دست بدهیم.
با اولین گام هایمان برای مستقل شدن در دوران نوجوانی فضای امن خانه را از دست میدهیم.
با ازدواج و متأهل شدن، مجرد بودن را از دست میدهیم.
شاید در یک ازدواج نامناسب توجه و حضورِ با محبت شریک زندگیمان را از دست بدهیم.
شاید با یک ازدواج مناسب بی معنایی و گیجیِ دوران مجردی را از دست بدهیم.
روزی که فرزندمان برای مستقل شدن، راهی سفر زندگی شخصی خودش میشود؛ او را از دست خواهیم داد.
ما با روبرو شدن با رنج ها و دردهای زندگی، خام بودن را از دست میدهم.
ما عزیزانمان را به مرور زمان و به دلیل اختلاف و تفاوتی که در باورها و تفکراتشان با ما پیدا میکنند را از دست میدهم.
ما عزیزانمان را با مرگ از دست میدهیم.
شاید تا به حال بارها و بارها رابطه مان با خدا را از دست داده باشیم.
ما همه چیزهای کهنه را با رو آوردن به چیزهای نو و جدید از دست میدهیم.
ما با هر دم و بازدم، ظرفیتِ عمرمان را از دست میدهیم.
ما از دست میدهیم و میدهیم، اما مهمترین چیزی که از دست میدهیم رابطه خودمان با خودمان است.
اگر رابطه خودمان با خودمان از دست برود، هر از دست دادنی میتواند بنیاد و بنیان زندگی ما را متلاشی کند.
اگر رابطه مان با خودمان محکم باشد غمِ از دست دادن ها، فقدان ها و اضطراب جدایی ها نمیتواند ما را از جا بلند کند و زمین بزند.
فراموش نکنیم در هر شرایطی آخرین کسی که برایمان باقی میماند خودمان هستیم؛ پس رابطه مان را با خودمان از دست ندهیم.
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:
اگر ایمیل خودتان را در خانه معنا ثبت کنید ما شما را از مقالات، صوت و ویدئوهای جدید آموزشی خانه معنا باخبر میکنیم.
فقط کافی است ایمیل خودتان را در فرم زیر وارد کنید، ما ایمیل بی محتوا و مزاحم ارسال نمیکنیم:
