همگی ریموت کنترلیم
دهه شصتی ها با تلویزیون های سیاه و سفید خاطرات تلخ و شیرینی دارند. از خاطرات شیرین آن که بگذریم، یکی از سخت ترین لحظات زمانی بود که تصمیم گرفته میشد کانال تلویزیون عوض شود.
وای به لحظه ای که در فصل زمستان، بزرگتری میگفت کانال را عوض کنید و چه کسی حال داشت از زیر پتو بیرون بیاد و خودش را به تلویزیون برساند تا دکمه تعویض کانال را بزند.
امروزه روز با تکنولوژی های جدید حتی دیگر نیازی به ریموت کنترل هم نیست، صرفا با تکان دادن انگشتان دست، کانال ها عوض میشوند.
ریموت کنترل ها، داستان های زیادی برای گفتن دارند. در بازار جایی هست که انواع و اقسام آنها را میفروشند و به در و دیوار آویزانشان کرده اند.
ریموت ها از خودشان هویتی نداشته و ندارند و بستگی به اینکه دست چه کسی قرار گرفته و میگیرند واکنش نشان میدادند و میدهند. این دستان پشت ریموت ها هستند که نقش اصلی را بازی میکنند. چه کانالی و با چه محتوایی را تعیین میکنند و دکمه را فشار میدهند. داستان ها به دستان پشتِ کنترل ها برمیگردد و رقم میخورد.
در واقع، کنترلِ کانالها خودِ ما بودیم و بس. انتخاب های ما، زمانی که تلویزیون فقط ۲تا کانال داشت تا الان که بیست و اندی و با وجود ماهواره، تلگرام و هزاران کانالِ جورواجور.
ما قدرت زیادی در تعویض کانال داریم. از این کانال به آن کانال. بنظرم درون تک تک ما کانال کِشی شده است. الان با وجود تلگرام، اینستاگرام، تلویزیون، ماهواره، یوتیوب، آپارات، گوگل و… هر کسی میتواند کانال دلخواه خود را پیدا کند؛ کانالی که با کانال درونی خویش سازگاری دارد.
در گذشته که کانال ها کم بود خیلی ها کانال کِشی های درونیشان را پنهان میکردند و ما از آنها بی خبر بودیم اما الان وضعیت اینطور نیست. هر کسی کانال هم جنس خودش را پیدا میکند.
همه ما میتوانیم به محض روبرو شدن با رویدادهای زندگی؛ به جایی که میخواهیم کانال کِشی کنیم. کنترل کانال، دست خودمان است. با زدن یک دکمه، خیلی چیزها تغییر میکند.
اگر فرزندمان در مدرسه نتایج خوبی نمیگیرد ما به کدام کانال میزنیم؟ به کانال بی عرضگی و بی لیاقتی و حیف نون بودن یا کانال تحقیق و پرس و جو که دلیل چیست و چاره کجاست؟
اگر همسرمان نمیتواند خواسته ما را عملی کند به کدام کانال میرویم؟ به کانال تو من رو نمیفهمی، درک نمیکنی، اصلا من را نمیخواهی یا کانال شاید درخواست من غیر منطقی است، زیاده خواهی است، شاید بعدا بتواند؟
این روزها که غالبا زده ایم به کانال ناامیدی و افسردگی. این همه شبکه و کانال هست اما فقط زده ایم به یک کانالِ سیاه و سفید و بی ریخت و بی شکل و بی طعم و بو.
گیریم امواجی که فرستنده ارسال میکند خراب است؛ ما چرا گیرندمان را فقط روی این فرستنده تنظیم کرده ایم!
مراقب کانال کِشی درونی خودمان باشیم. همه ما یک ریموت کنترل درونی داریم که میتوانیم کانالمان را با آن تنظیم کنیم و تغییر دهیم. آن دو کانالِ سیاه و سفید، برای گذشته هاست نه الان.
میشود از کانالی ترسناک، نفرت آور یا مأیوس کننده به کانالی دلگرم کننده، امنیت بخش و آرامش دهنده منتقل شد.
باور کنید ریموت کنترل، دست خودمان است.
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:
اگر ایمیل خودتان را در خانه معنا ثبت کنید ما شما را از مقالات، صوت و ویدئوهای جدید آموزشی خانه معنا باخبر میکنیم.
فقط کافی است ایمیل خودتان را در فرم زیر وارد کنید، ما ایمیل بی محتوا و مزاحم ارسال نمیکنیم:
