انتخاب کن که چیـــ باشــی
دانه سیب، روزی درخت سیب میشود. نوزاد پلنگ، پلنگ میشود.
نه از دانه سیب، درخت گلابی در می آید و نه نوزاد پلنگ، روزی گُراز میشود!
اما؛ نوزاد انسان لزوماً انسان نخواهد شد!
انسان؛ آن چیزی میشود که انتخاب میکند. بقول یکی از اساتیدم؛ پلنگ، می پَلَنگَد. گرگ، می گُرگَد. کلاغ، می کَلاغَد. گندم، میگَندُمَد. سیب، می سیبَد. اما آیا انسان، می انسانَد!؟ البته که نه!
یک عده از انسانها میشوند گرگ انسان نما. یک عده گوسفند انسان نما. یک عده لاشخور انسان نما. یک عده کفتار انسان نما. یک عده طاووس انسان نما. یک عده عقاب انسان نما و … انسان، تنها موجودی است که میتواند انتخاب کند که چه هویت و ماهیتی را برای خود رقم بزند.
اگزیستانسیالیستها، حرف قشنگی دارند؛ میگویند انسان، تنها موجودی است که ماهیت مشخصی ندارد! یعنی در طول عمر خودش و با انتخاب های خویش، مشخص میکند که چه ماهیتی داشته باشد! خودش باید ماهیت خود را انتخاب کند! ما قابلیت این را داریم که با انتخاب های خودمان لحظه به لحظه در خیابان، در خانه، در محل کار، در دانشگاه، در مدرسه و … هر چیزی بشویم.
درست است که اجتماع، خانواده، فرهنگ و… دست و پای ما را تا حدی بسته اند! اما باید همانقدر که میتوانیم، دست به انتخاب بزنیم. همانقدر که توانایی داریم انتخاب کنیم. اینقدر نگوئیم شرایط، محیط، اقتصاد و…! باید انتخاب کنیم همانقدر که از دستمان بر می آید!
یادمان نرود که ما؛ دیوار، درخت، پلنگ نیستیم! ما انسان هستیم، انسان. بنابراین، جوری زندگی نکنیم که با دیوار، درخت و پلنگ، هیچ تفاوتی نداشته باشیم! مسئولیت زندگی خودمان را بپذیریم و نترسیم و یک تکانی به خودمان بدهیم.
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:
