انتخاب های ما و مرگ
در افسانه ها داستان مردی وجود دارد بنام تیتونوس.
تیتونوس فناناپذیر بود. او عمر ابدی داشت.
در واقع، طول عمر برای او به خودی خود هدف بود.
او به مرور متوجه میشود هیچکدام از آرزوها، رویاها، اهداف و انتخاب هایش بر دیگری ترجیح ندارد. هیچ انتخابی مهمتر از دیگری نیست.
تصور کنید برای همیشه هستید که هستید و چون تا ابد هستید، هر چیزی را تمایل دارید میتوانید انتخاب کنید. وقتی محدودیت زمانی ندارید چرا باید چیزی را انتخاب کنید و چیزهای دیگری را نه! چه دلیلی دارد انتخابی را بین گزینه های دیگر ترجیح دهید در حالی که برای ابد، زمان و فرصت دارید.
داستان تا جایی پیش میرود که تیتونوس از زندگی بیزار میشود و آرزوی مرگ میکند.
در واقع مرگ و فناپذیری موهبتی است که به انتخاب های ما معنا میدهد.
به این نکته ژرف توجه کنید که انتخاب نکردن؛ در واقع نوعی انتخاب کردن است.
به شخصه بارها و بارها در مراجعینم مشاهده کردم آنهایی که در سفر زندگی دست به انتخاب زدند و به درون ریسک های سفر شیرجه زدند، با وجود اینکه همه انتخاب هایشان درست نبوده و اشتباهاتی مرتکب شده اند اما احساس خیلی بهتری از زندگی داشتند.
کمترین دستاورد آنها تجربه زیسته بزرگی از زندگی بود که بدست آورده بودند.
اما آنهایی که از انتخاب اجتناب کردند، فرار کردند یا سعی کردند با هر چیزی سازش کنند؛ وقتی به گذشته نگاه میکنند بیشتر خودشان را سرزنش میکنند و ادامه سفر را با تأسف و اندوه میگذرانند.
ای کاش آن را تجربه میکردم حتی اگر شکست میخوردم.
در درون هر انتخابی، مرگی نهفته است. وقتی چیزی را انتخاب میکنیم مسلما چیزهای دیگر را انتخاب نمیکنیم و این یعنی مرگِ انتخاب های دیگر.
بهای به دست آوردن، از دست دادن چیزهای دیگر است.
مرگ به ما یادآوری میکند که واقعاً چه چیزی برای ما مهم است. کدام تصمیم و انتخاب اولویت دارد.
شاید باورش سخت باشد اما مرگ، دوستِ خوبی است. چون ما را وادار میکند خیلی جدی و عمیق به این پرسش بیندیشیم که این زندگی کوتاه، محدود و فانی را چگونه بگذرانیم؟
داستان تیتونوس به ما یادآوری میکند که زندگی بامعناست دقیقا به این دلیل که محدود است.
فرار، اجتناب و عدم مسئولیت پذیری یا ناامیدی آسان است. مُردن آسان است، این زندگی است که سخت است و این انتخاب های ما هستند که کیفیت زیستن ما را تعیین میکنند.
این جمله را دوست دارم که میگوید: تا دچار مرگ نشویم، شهامت انتخاب کردن را به دست نمیاوریم و بدون داشتن شهامت، هرگز زندگی نخواهیم کرد.
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:
- آنچه مرا نکُشد، با من چه میکند؟
- خداحافظی از زندگی یا برای زندگی
- مهمترین چیزی که از دست میدهیم
- ما چه وقت می میریم!؟
- چرا می میریم؟
- اگر نامیرا بودیم
- ما و فناپذیر بودنمان
- به مجلس ختم خودت برو
- چرا عمرمان را به بطالت میگذرانیم!؟
- چرا ما از بهشت زندگی سقوط میکنیم؟
- چه موقع باید ایمان داشته باشیم؟
- کارناوال مرگ
- درباره های مرگ
- مرگ های کوچک
- چرا زندگی ارزشمند است؟
- من کیستم و بحران
- از دست دادن یا بدست آوردن
اگر ایمیل خودتان را در خانه معنا ثبت کنید ما شما را از مقالات، صوت و ویدئوهای جدید آموزشی خانه معنا باخبر میکنیم.
فقط کافی است ایمیل خودتان را در فرم زیر وارد کنید، ما ایمیل بی محتوا و مزاحم ارسال نمیکنیم:
