ما چه وقت می میریم!؟

ممکنه به من بگید که آخه این چه سوالیه!؟ بالاخره هر کسی یک عمر مشخصی داره که قابل پیش بینی هم نیست و بعد از تمام شدن زمان عمر خود، خواهد مرد!!

به نظرم میشه دوجور به این سوال جواب داد:

یکی اینکه مثلا من ظرفیتِ یک عمر ۷۰ ساله دارم که از ابتدای تولدم شروع میشه به پُر شدن. عین یک ظرف خالی که با آب شروع میکنیم پُرش کنیم. نوزادی، کودکی، نوجوانی، جوانی، میانسالی، کهنسالی و تمام. به سن کهنسالی که میرسیم میگیم دیگه نجوای مرگ رو میشنوم، دیگه مرگ نزدیکه! انگار تازه از سن کهنسالی، زمانِ مردنِ ما شروع میشه و قبل از آن، خبری از مرگ نیست!!

اما جوابِ دیگه میتونه این باشه که ما از ابتدای تولد، در حال مرگیم! ما از وقتی متولد میشویم بسوی مرگ حرکت میکنیم! ظرف عمر ما از ابتدا خالی نیست بلکه اتفاقا پُر هستش و ذره ذره شروع میکنه به خالی شدن! البته ما نمیدونیم که ظرفیت و حجم ظرف زندگی ما چقدره و کی قراره تمام بشه!

برای اینکه جواب دوم را بهتر بفهمیم پیشنهاد میکنم فیلمِ “سرگذشت عجیب بنجامین باتن” را ببینید. در این فیلم، بنجامین وقتی متولد میشه نوزاد نیست بلکه پیر و کهنسال متولد میشه و در طول عمرش یواش یواش جوان، نوجوان، کودک و در آخر هم نوزاد میشه و می میره! فرآیند زندگیش کاملا معکوس اتفاق میفته! مثل ظرفی که از ابتدا پُر بوده و ذره ذره از حجمش کم میشه تا وقتی که کاملا خالی میشه!

با توجه به جواب اول، ما در یک سن و سالی بر اساس یک بیماری، حادثه ای یا چیز دیگری در آینده خواهیم مُرد اما بنابر جواب دوم، ما هر لحظه و هر آن؛ در حال مُردن هستیم. ما هر لحظه در حال خالی کردن ظرف عمرمان هستیم پس دقت کنیم این ظرفیت محدود را هر جایی و برای هر چیزی و هر کسی مصرف نکنیم.

“دکتر منوچهر خادمی“

اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:

• آنچه مرا نکُشد، با من چه میکند؟
• خداحافظی از زندگی یا برای زندگی
• مهمترین چیزی که از دست میدهیم
• چرا می میریم؟
• به مجلس ختم خودت برو
• چرا ما از بهشت زندگی سقوط میکنیم؟
• چه موقع باید ایمان داشته باشیم؟
• انتخاب های ما و مرگ
• کارناوال مرگ
• درباره های مرگ
• مرگ های کوچک
• چرا زندگی ارزشمند است؟
• چطور زندگی را تباه کنیم!؟
• من کیستم و بحران
• از دست دادن یا بدست آوردن