بعد از تعطیلات
غصه پایان تعطیلات را نخوریم.
تعطیلات دیگری در پیش است.
ضمن اینکه اگر تعطیلات زیاد باشد، تکراری و خسته کننده و ملال آور میشود و کسالت میاورد.
اگر خواستار تغییر در سال جدید هستیم باید بدانیم که با داشتن باورها و رفتارهای سال گذشته، امسال هم چون سالِ قبل خواهد گذشت و چیزی تغییر نخواهد کرد.
حتما امسال از پیگیری اخبار، کم کنیم.
باور کنید ما بیشتر از اطلاعاتی که خبرگزاری ها میدهند؛ به آگاهی نیاز داریم که اتفاقا خبرها به ما نمیدهند.
اگر میخواهید کاری را شروع کنید، به خودتان نگویید امسال کاری میکنم کارستان بلکه آرام آرام و گام به گام پیش بروید. مجموع این حرکت های کوچک، کارستان میشود. (قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود، ضرب المثل خوبی است)
سعی کنیم کمتر وقت و زمانِ عمرمان را تلف کنیم.
البته اینکه اصلا زمان را تلف نکنیم تقریبا غیرممکن است.
تلف، پیش میاد. اما دیگر خودمان با دست خودمان از روی عمد، همه زمان را در سطل زباله تلف نریزیم.
کمتر، کمتر و کمتر غرولند کنیم و نق و ناله سر بدهیم. هر چقدر کمتر، بهتر.
کمتر، کمتر و کمتر ایران را با دیگر کشورها مقایسه کنیم.
یادمان باشد که هدف از زندگی؛ نه شادی و لذت است و نه رنج و غم و غصه داشتن. هدف، معنادار زیستن است.
به چیزی متعهد شویم. انتخاب با خودتان است.
چیزی که این جهان را جای بهتری برای زندگی خودمان و دیگران کند.
ایرانِ ما، سرزمین پر حادثه ای است.
بیاییم در حوادث امسال به سازمانهای هلال احمر و آتش نشانی بیشتر اعتماد کنیم تا به اشخاص.
داستان تکراری کتابخوانی را که همه میدانیم.
باور کنید مطالعه از خیلی کارهای شبانه روزی ساده تر است. اگر این تصور را دارید که مطالعه کاری لوکس، تفریحی و از روی بیکاری است پس هرگز کتابخوان نخواهید شد. کتاب صوتی، الکترونیکی، کاغذی در دسترس است؛ بفرمایید میل کنید.
حضور در لحظه را تمرین کنیم و بدانیم که انتظار، معطوف به آینده است، حافظه به گذشته مربوط است و حضور، در زمان حال بودن است. زندگی در زمان حال جریان دارد.
بیشتر، بیشتر و بیشتر با خودمان رفیق و پذیرای نقص و اشتباه و کمبودهایمان باشیم.
عزیزانی در سال ۹۷ با ما بودند که الان نیستند پس دلسوز هم باشیم، تفاوت هایمان را درک کنیم و قدر باهم بودنمان را بدانیم. باور کنیم که این زندگی، بدجور موقتی و لغزان است. ما تا ابد با هم و در کنار هم نیستیم.
فراموش نکنیم که فرد، اصل است و اجتماع، فرع.
اگر اجتماعِ بهتری میخواهیم باید فرد فردِ ما بهتر شویم.
اجتماع، چیزی بجز مجموعِ تک تک ما نیست.
فراموش نکنیم که چشم بر هم بگذاریم می بینیم که در آخرین روزهای اسفند سال ۹۸ هستیم و امسال هم رو به پایان است. منتظرِ کسی، چیزی، جایی نباشیم تا معجزه ای رقم بزند؛ از انتظار چیزی عاید ما نمیشود. خودمان همت کنیم و برای زندگیمان کاری کنیم.
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:
اگر ایمیل خودتان را در خانه معنا ثبت کنید ما شما را از مقالات، صوت و ویدئوهای جدید آموزشی خانه معنا باخبر میکنیم.
فقط کافی است ایمیل خودتان را در فرم زیر وارد کنید، ما ایمیل بی محتوا و مزاحم ارسال نمیکنیم:
