درباره همدلی

همدلی یعنی توجه به رنج و لذت دیگران، توأمان.

در رنج ها؛ کمک به کم کردن یا پایانِ رنج، آگاهی از آسیب پذیریِ دیگر آدمیان و احساسِ درد و اندوهِ آنها.

در لذت؛ شادمانیِ بدون حسادت از رشد و موفقیتِ دیگران، آگاهی از عظمتِ غیرقابلِ انکار آدمیان.

همدلی، دلبستگی است نه وابستگی.

وابستگی؛ طرفِ دومِ آویزانِ رابطه با فردی خودمحور است و همدلی؛ خودجایگزینی در موقعیتِ طرفِ دیگر است.

همدلی کردن؛ قربانی کردن خود برای کمک به دیگری نیست.

همدلی کردن؛ تضعیفِ توانایی دیگران برای کمک به خودشان نیست.

همدلی؛ شنیدن فریادِ رنجِ جهان با گوشِ جان و دل است.

همدل؛ فردی است که به آسانی میتوان از او طلب کمک و یاری کرد.

همدلی؛ خودپسندی و خودخواهی و خودمحوری را محو میکند.

با دیگران چنان باش که دوست داری با تو همان باشند؛ قانونِ اصیلِ همدلی است.

کفش دیگران را پا کن و همان راهی را طی کن که دیگران از آن آمده اند تا همدلیِ بدون قضاوت در تو شکل گیرد.

همدلی؛ توانایی شنیدن است. شنیدنی که گوینده را از درد و رنج و اندوه میرهاند و زخم هایش را شفا میدهد.

همدلی؛ فقط گشودگی به دردها و رنج ها نیست، اجازه دادن به رشد و شادی و لذتِ دیگران نیز همدلی است.

همدلی؛ مدارا و رواداری است.

همدلی؛ مستلزم بزرگتر شدن از آنچه هستیم برای گوش فرا دادن به تجربه زیسته دیگران است.

همدلی اجازه میدهد تا دیگران باشند، آنطور که میتوانند باشند.

همدلی با دیگران از همدلی با خود شروع میشود. فردی که از خود نفرت دارد نمیتواند دل و قلبی باز و گشوده نسبت به دیگران داشته باشد.

همدلی؛ تماشای جهان و زندگی از زاویه نگاهِ یکدیگر است.

فردی که جانِ ضعیفی دارد توانایی همدلی و مهربانی ندارد؛ همدلی کار و بارِ جان های قوی است.

همدلی یعنی به درون وجود من بیا و تلاش کن به جایِ من و از طرف من، درونم را جستجو کنی و دنیای اطراف را، آنچنان که من می بینم، ببینی و بفهمی.

همدلی، پل ساختن بجایِ دیوار ساختن است.

کارل راجرز گفته است:

همدلی به معنای درک و فهمِ دنیای دیگری است، گویی که دنیای او دنیایِ خودتان است.

چه بسا فردی که هزاران فرسنگ با شما فاصله جغرافیایی دارد از کسی که دقیقاً در کنارتان است، با شما همدل تر باشد.

مولانا سروده است:

ای بسا هندو و ترک همزبان

ای بسا دو ترک چون بيگانگان

پس زبان محرمی خود ديگرست

همدلی از همزبانی بهترست

یوهان ولفگانگ گوته گفته است:

اگر وجودِ خار در گل مایه اندوه ماست،

وجودِ گل در کنار خار باید مایه شادی ما باشد.

من هم میگویم:

گل در خارزارِ این جهان همان همدلی است.

“دکتر منوچهر خادمی“

اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:

• همدرد و همدل و همراه
• نکنیم این کار را
• تا کی انتقاد
• بیشتر مراعات کنیم
• بالاتر یا پایین تر