بالاتر یا پایین تر
ما غالبا در روابط اجتماعی و خانوادگی با دو تیپ شخصیت، روبرو میشویم.
یکی کسانی که تصور میکنند بالاتر از ما هستند.
یکی هم کسانی که خیال میکنند پایین تر از ما هستند.
آنهایی که خودشان را بالاتر میدانند ما را میترسانند که خودمان باشیم! همینی که هستیم را بپذیریم. آنها این خودانگاره را درونمان ایجاد میکنند که ما موجود بی ارزشی هستیم. همچون چکشی هستند که مدام روی میخ میکوبند و آنرا بیشتر و بیشتر در دیوارِ حسِ نقص و شرم فرو میبرند.
آنها به ما میگویند: تو؟ چیزی نیستی! کسی نیستی! فکر کرده ای چه کاره ای؟ لیاقت تو همین است؛ بی لیاقت!
آنهایی که خودشان را پایین تر میدانند ما را میترسانند که از محدودیت های خودمان بیرون بیاییم! اجازه نمیدهند اقدامی کنیم، حرکتی بزنیم، از جایمان تکانی بخوریم. ما را با دیوار اشتباه گرفته اند. ما را راضی میکنند که به یک زندگی بی رمق رضایت دهیم. ما را قانع میکنند تا از آنچه میتوانیم کمتر باشیم. همچون یک مَکَنده قوی که زیر یک مخزن وصل شده، همه محتویاتِ ارزشمند روحی و روانی ما را میمکند. ما را توخالی میکنند.
آنها به ما میگویند: این کار امکان پذیر نیست! حتما شکست خواهی خورد. بدبخت میشوی. من جای تو بودم موقعیت فعلی را با چنگ و دندان میچسبیدم.
نمیدانم در طول شبانه روز با کدامیک از این ۲ تیپ آدمها ارتباط دارید و چه مقدار؛ اما این را بدانید که اینها نه اجازه میدهند خودتان باشید و نه اجازه میدهند رشد کنید.
هر زمان که با آنها برخورد داشتید؛ این حرف از اوشو را با خودتان مرور کنید:
هیچکس برتر نیست
هیچکس پست تر نیست،
اما هیچکس برابر هم نیست!
انسانها منحصر به فرد هستند،
غیر قابل مقایسه
تو، تو هستی
من، من هستم.
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:
اگر ایمیل خودتان را در خانه معنا ثبت کنید ما شما را از مقالات، صوت و ویدئوهای جدید آموزشی خانه معنا باخبر میکنیم.
فقط کافی است ایمیل خودتان را در فرم زیر وارد کنید، ما ایمیل بی محتوا و مزاحم ارسال نمیکنیم:
