باید راه خودمان را پیدا کنیم. به راه خودمان برویم که هم ترسناک است و هم نشاط آور. هیچ کس دیگری نمیتواند راه دیگری به ما معرفی کند. چون راهی که دیگری برای ما تعریف میکند، راه خودش است نه راه ما. تنها یک راه وجود دارد: راه خودمان، که اگر صادقانه زندگیش کنیم، به اندازه تمام راه های دیگر اعتبار دارد و با ارزش است.
اگر متوجه بشویم که راه ما فقط یک راه، در میان بی شمار راه است اما در عین حال یکتا، یگانه، متفاوت، متمایز و خاص از بقیه است، از سرشت خودمان سرچشمه گرفته است، ذاتی و اصیل است نه ساختگی و کپی و عارضی و عاریتی، راهی که منتظره ما آن را کشف کنیم؛ آنوقت است که به مقدار زیادی از احساس تنهایی غیرواقعی شما در زندگی از بین خواهد رفت.
برای هرکدام از ما این راه، راه یگانه ای است که در نهایت باید توسط خود ما طی بشود. هیچ کس دیگری نمیتواند به ما بگوید کدام جهت در آخر باید انتخاب بشود و هیچ کس هم نمیتواند همراه همیشگی ما در این راه باشد.
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:
اگر ایمیل خودتان را در خانه معنا ثبت کنید ما شما را از مقالات، صوت و ویدئوهای جدید آموزشی خانه معنا باخبر میکنیم.
فقط کافی است ایمیل خودتان را در فرم زیر وارد کنید، ما ایمیل بی محتوا و مزاحم ارسال نمیکنیم: