واکنش مـا به دردهای زندگـی

در زندگی همه ما اتفاقات ناگوار و مشکلات پیش میاد اما چیزی که مهم است، واکنش ما در برابر مسائلِ پیش آمده است. عموماً ما یکی از این چهار واکنش را در مقابل مشکلات، بروز میدهیم:

1. تسلیم میشویم و نقش قربانی بازی میکنیم. میگوئیم همینی که هست و کاریش هم نمیشود کرد. احساس ضعف، بیچارگی و درماندگی داریم.
2. حمله میکنیم و نقش برتری­ طلبی بازی میکنیم. داد و فریاد و طلب کار بودن از همه. (چرا فلانی این کار را کرد، چرا فلانی اون کار را نکرد و…)
3. فرار میکنیم. به الکل و مشروب و مواد و قلیان و… یا به پُرکاری، پُرخوابی، پُرخوری، پُر سفری، دون ژوان بازی و… پناه میبریم تا اضطراب و استرسی که بوجود آمده را تخدیر کنیم و وانمود هم میکنیم که همه چیز عادی و طبیعی است. در واقع، صورت مساله را پاک میکنیم نه اینکه آن را حل کنیم.
4. این واکنش چند مرحله دارد:

مرحله اول: شوک (در فکر فرو میروم که چرا این اتفاق افتاد)

مرحله دوم: انکار (باورم نمیشود چنین اتفاقی برای من افتاده باشد)

مرحله سوم: خشم (تقصیر این بود، تقصیر اون بود)

مرحله چهارم: افسردگی موقتی یا افسردگی واکنشی (طبیعی و گذرا است)

مرحله پنجم: پذیرش و پذیرفتن مسئولیت خود در حل آن مساله (فرافکنی نکردن)

مرحله ششم: اقدام برای حل مساله

نگاه کنیم که وقتی اتفاق و حادثه­ ای برای ما پیش میاد که ناگوار و دردناک است، کدام یکی از این عکس­ العمل­ ها را از خودمان نشان میدهیم؟

“دکتر منوچهر خادمی“

اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:

• تله زندگی و ۳ واکنش ما (گفتگو با دکتر منوچهر خادمی – جلسه سوم)
• کجاهای زندگی با احساس تنهایی روبرو میشویم
• چرا میخواهیم کسی ما را درک کند؟
• دیگر نمیدانم چه کسی هستم
• من کیستم و بحران
• نمود و وانمود
• کنش ها و واکنش ها
• مـا نامرئـــی میشویم اگر …
• از خود بیزاری تا نقابِ سیاوش قمیشی
• چرا ما از بهشت زندگی سقوط میکنیم؟