درباره گذشته
گذشته ها گذشته است، یک دروغ محض است. تلخی ها و زخم ها، شیرینی ها و لذت های گذشته برای همیشه در درون ما حمل میشوند.
قبل از اینکه گذشته دیگران را قضاوت کنیم، حداقل دلایلی که میگویند را بشنویم، درک کنیم بعد نظر بدهیم.
تک تک انسانها گذشته ای دارند، به همین دلیل تمدن بشری تاریخمند است.
تنها چیزی که قطعی است گذشته است، اکنون و آینده هیچ قطعیتی ندارند.
کسی که هدفی برای آینده ندارد، با غرق شدن در مرور خاطرات گذشته زندگی میکند.
در سراسر تاریخ سینما و تلویزیون ایران تا الان، فیلم و سریالی ندیدم که درباره آینده باشد. هر چه میسازند یا شرح و توصیف آن چیزی است که الان دارد اتفاق میفتد یا درباره گذشته است.
آنچه در گذشته بر ما گذر کرده و تجربه شده است، تبدیل به عینکی میشود که بر روی روح و روان ما قرار میگیرد و ما اکنون و آینده را با آن عینک می بینیم. ترس ها، اضطراب ها، نگرانی ها، دلشوره ها و… ریشه در گذشته ما دارند. بنابراین کنکاش در آنچه بر ما گذشته است برای درمان آنچه ما را آزار میدهد ضروری است.
اگر در حدود سن ۴۰ سالگی هستید و شروع کردید مدام یادی از گذشته کردن و یادش بخیر گفتن؛ پس بدانید و آگاه باشید که شما متوجه نیستید که وارد نیمه دوم عمر شده اید و در این نیمه از عمر باید دنبال تجربه های جدید و دیگری از زندگی باشید، نه اینکه گذشته را بِسِتایید و اکنون را بکوبید.
ما غالبا گذر زمان را متوجه نمیشویم مگر اینکه به گذشته نگاه کنیم تا متوجه شویم چیزی بنام زمان بر ما عبور کرده است.
لزوما همه آنچه گذشتگان برای ما به یادگار گذاشتند، به درد امروز ما نمیخورد؛ ما مسائل خودمان را داریم.
کسی که گذشته تاریک و تلخی داشته است، محکوم به آینده تاریک و تلخ نیست چنانچه کسی که گذشته روشنی داشته است حتما آینده روشنی نخواهد داشت.
اگر به سن و سال و رشدی رسیدید که از عمق جان حس میکنید میل به آزادی و رهایی از آنچه بر شما گذشته است را دارید پس با خودتان تکرار کنید: من آنچه بر من گذشته است نیستم، من آن چیزی هستم که اکنون انتخاب میکنم باشم.
از کسانی که مدام گذشته خودشان را نشخوار میکنند فاصله بگیرید چون شما را از دیدن چیزی به اسم آینده محروم میکنند، دست آخر آنها میروند و شما میمانید و زندگی تباه شده.
انسانها غالبا در طول زندگی تا وقتی خودشان نخواهند تغییر زیادی نمیکنند، بنابراین دانستن گذشته آنها کمک زیادی به شناختن آنها میکند البته بدون قضاوت.
غالبا کسانی از گذشته خودشان رضایت دارند که خطر کردند و دل به دریا زدند. اگر همیشه دنبال امنیت و ثبات و آسایش و راحتی هستیم، به احتمال زیاد در آینده از گذشته خودمان راضی نخواهیم بود.
آنچه بر ما گذشته است به خود ما مربوط است، نه به هیچ کس دیگر. پس به خاطر آن، نه از کسی طلبکار باشیم نه منت بگذاریم و نه زور بگوییم و ظلمی کنیم.
اگر بگویند روی سنگ قبر شما خواهند نوشت:
او کسی بود که اینگونه … گذشته ای داشت.
دوست دارید در جای خالی چه چیزی بنویسند؟
“دکتر منوچهر خادمی“
اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:
