ما هنوز زندگی نکرده­ ایم

اگر در زندگی به دنبال این و آن، راه میفتیم و همه چیز را از دید دیگران می­ بینیم و فرصت تجربه شخصی را از خودمان میگیریم.

اگر با دیگران گفتگو نمیکنیم و داستان­ها و زندگی­های مختلف را از زبان آنها نمی شنویم و در سبک زندگی و باورهای خودمان حبس شدیم و پا فراتر نمیگذاریم.

اگر هر وقت که در فضای جدیدی قرار میگیریم، باز هم همه چیز را طبق آنچه در گذشته برای ما اتفاق افتاده است تفسیر میکنیم و حاضر نیستیم نگاه جدیدی را به موقعیت جدید داشته باشیم.

اگر به جای تجربه طبیعت و زیبایی­ های آن، فقط محدود و محصور زندگی مدرن و ماشینی شده­ ایم.

اگر همیشه در طول زندگی از مسیرهای مشخص و علامت­گذاری شده عبور میکنیم که قبل از ما خیلی­ ها از آن مسیر و راه ­ها آمدند و رفتند و از پرسه زدن و سرک کشیدن به کوچه پس کوچه ­های جدید و ناشناخته زندگی، صرف نظر میکنیم.

اگر همچنان در بیرون گود زندگی نشسته ­ایم و جرأت و جسارت وارد شدن به وسط گود را نداریم.

اگر مدام به تلخی­ ها یا خوشی­ های گذشته فکر میکنیم و یا همیشه نگران و مضطرب آینده هستیم و بطور کل، لحظه حال و اکنون را فراموش کرده ­ایم.

پس متأسفانه، ما هنوز زندگی نکرده ­ایم.

“دکتر منوچهر خادمی“

اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:

• خداحافظی از زندگی یا برای زندگی
• مهمترین چیزی که از دست میدهیم
• چرا عمرمان را به بطالت میگذرانیم!؟
• چرا ما از بهشت زندگی سقوط میکنیم؟
• چه موقع باید ایمان داشته باشیم؟
• چرا زندگی ارزشمند است؟
• من کیستم و بحران
• از دست دادن یا بدست آوردن