پایان سفر کجاست؟

اینکه مدام از خودمان بپرسیم پایان سفر زندگی کجاست، طبیعی است. جستجوگری بخشی از سفر است.

اینکه مدام چشم به انتهای جاده دوخته ایم و به دنبال انتهای آن میگردیم. آیا جاده زندگی انتهایی دارد!؟

البته جواب این پرسش مرگ نیست! مرگ پایان نیست بلکه آغازی بر یک پایان است. داستانی دیگر، روایتی متفاوت که در زمان خودش اتفاق خواهد افتاد.

پرسش این است که همین زندگی روزمره، این رفت و آمدها، کنش ها و واکنش ها، تکرارها و دوباره شدن ها چه وقت به پایان میرسد!؟

جواب این است که هرگز! پایان نه جایی است در آن دوردست ها و نه زمانی است که قرار است برسد. پایان، جایی و زمانی بیرون از خودمان نیست!

پایان در خودِ ما اتفاق خواهد افتاد! درست در لحظه ای که میفهمیم زندگی چیزی نیست جز تجربه تمام رویدادها و اتفاقاتی که پشت سر گذاشته ایم. تمام رویدادها و انسانها آمده اند و رفته اند تا ما خودمان را تجربه کنیم.

پایان درست در لحظه ای اتفاق میفتد که درک میکنیم هر چه بود و نبود برای شناساندن خودمان به خودمان بود. وقتی متوجه میشویم که زندگی همچون یک گردباد، یک حلزون؛ بارها و بارها به دور خودش می پیچد و می چرخد و آنقدر ما را با تناقضات و تضادها روبرو میکند تا ما در درونمان به وحدتِ جمعِ این اضداد برسیم. زمانی که میفهمیم ما، خودِ ما؛ خانه، وطن و مَأوای امنی هستیم که سالیان سال گردِ جهان را در جستجویش بودیم.

-پایان-

…و آغاز همیشه در انتظار است

“دکتر منوچهر خادمی“

اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:

• من کیستم و بحران
• دیگر نمیدانم چه کسی هستم
• پایان سفر کجاست؟
• سهم ما از زندگی چیست؟
• چرا زندگی ارزشمند است؟
• چطور زندگی کنیم!؟
• چطور زندگی را تباه کنیم!؟
• ما هنوز زندگی نکرده­ ایم
• مُردن به جای من، زیستن به جای تو
• آیا همه چیز مهم است؟
• درباره های هدف
• از هدفمند بودن تا بی هدفی
• بی هدفی و سندرم فرسودگی
• خودت باش