نچسبیم

فیلسوفان اگزیستانس در مورد انسان حرف عجیبی دارند.

آنها میگویند انسان تنها موجودی است که ماهیت مشخص ندارد.

یعنی آدمیزاد، همین من و شما در طول عمرمان میتوانیم بارها و بارها تغییر ماهیت و هویت بدهیم.

این فیلسوفان تعجب میکنند اگر انسانی را ببینند که در طول عمرش از زمانی که شخصیت او شکل گرفته است تا لحظه مرگ هیچ تغییر و تحولی را در خودش بوجود نیاورده است.

آنها پذیرش یک غالب مشخص برای ما انسانها را بر نمی تابند.

در داستانی آمده است که نقاشی در خیابانی نشسته و مشغول طراحی چهره های رهگذران بود.

مردی ولگرد و مست با وضعیتی نامطلوب و نامناسب روبروی او نشست و گفت من را نقاشی کن.

مرد نقاش شروع کرد.

بعد از مدتِ نسبتا طولانی، بوم نقاشی را به طرف آن مرد ولگرد چرخاند.

ولگرد با تعجب دید که مردی خوش لباس، تمیز و با شخصیت و متانت روی تابلو نقش بسته است.

او هاج و واج به نقاش گفت این که من نیستم.

نقاش پاسخ داد: من شما را آنطور که میتوانید باشید، کشیده ام.

آنچه اکنون هستیم مهم است اما مهمتر از آن چیزی است که میتوانیم باشیم.

ابتدا شخصیت جدیدی از خودتان را تصور کنید بعد به این تصویر جدید از خودتان پایبند باشید و به آن متعهد شوید و شروع کنید مطابق آن تصوری که از شخصیت جدیدتان دارید رفتار کنید تا به مرور هویت جدیدی پیدا کنید.

خیلی از مشکلات ما در زندگی به دلیل شخصیت کهنه ماست که دیگر جوابگوی مسائل ما نیست. مسائل ما جدید است و شخصیت ما قدیمی.

به آنچه که تا به حال بوده ایم نچسبیم. ما انسانیم، چسب نیستیم.

“دکتر منوچهر خادمی“

اگر تمایل داشتید مطالب مرتبط زیر را هم مطالعه کنید:

• نچسبیم، رها کنیم
• این ۳ را تغییر بدهیم
• انتخاب کن که چی باشی
• تو واقعا چه چیزی هستی؟
• حقارت و پنهان شدگی
• خودت باش
• من کیستم و بحران
• دیگر نمیدانم چه کسی هستم
• از هدفمند بودن تا بی هدفی
• بی هدفی و سندرم فرسودگی
• به چه چیزی مشغولیم
• چرا عمرمان را به بطالت میگذرانیم!؟
• هدف زندگی را چگونه پیدا کنیم؟
• زندگی از ما چه میخواهد
• چه داستانی از زندگی را روایت میکنیم؟
• چرا میخواهیم کسی ما را درک کند؟